භාවනාවට බාධා කරන අමනුෂ්‍යයෝ....

හොල්මන්, අවතාර, භූතයෝ, ප්‍රේතයෝ කියන්නෙ එක්තරා ජීවීන් කොටසක්. වෙනසකට තියෙන්නෙ අපේ ශරීර ගොඩක් භෞතිකයි. ඒ ජීවීන්ගේ අංශුමය පදාර්ථ වලින් සෑදුන විනිවිද යා හැකි ශරීරයක් තියෙන්නෙ. අනිත් එක තමයි ඔවුන්ගෙ ආවර්ථය මිනිස්සුන්ට වඩා හුගක් වැඩී ඒ නිසා අපිට ඔවුන්ව පේන්නෙ නෑ. හැම තැනම ඒ ජීවීන් ඉන්නවා. උදාහරනයක් විදියට ඉතා වේගයෙන් කැරකෙන විදුලිපංකාවක් ගැන හිතන්න. ඒ පෙති වල වේගයට අපිට පෙති නොපෙනී පෙති තුලින් එහා පැත්ත පැහැදිලිව පේනවා. හරියට පෙති නෑ වගේ. මේ ජීවීනුත් එහෙමයි ආවර්ථය වැඩි නිසා අපිට පේන්නෙ නෑ. ඒත් ඒ ජීවීන්ව පේන සත්තු ඉන්නවා. හිත හොදට දියුණු කරගත්ත අයටත් පේනවා. ඒ ජීවීන්ගේ උවමනවටත් මිනිසුන්ට පේන්න සිටිය හැකියි. අපි නොදන්න දේ මේ ලෝකේ ගොඩයි. මට අත්දැකීමක් තියෙනවා මේ සම්බන්ධයෙන්... ඉතින් මට හිතුනා ඒ ගැන යමක් ලියන්න ඕනේ කියලා ඔයාලට දැනගන්නත් එක්ක..

මීට අවුරුද්දකට කලින් මම භාවනා ආරණ්‍යකට වෙලා මාස 3ක් විතර හිටියා භාවනානුයෝගියෙක් විදියට... බාහිර සමාජයෙන් ඈත් උන නිස්කලංක වනගත ආරණ්‍යක... අධ්‍යාත්මික වශයෙන් හිත දියුණු කරගත්තු මෙහෙණින් වහන්සේ නමක් තමයි ආරණ්‍ය භාරව ඉන්නේ... අපිට කමටහන් දුන්නේ උන්වහන්සේ... මම ටික ටික භාවනාවේ ඉහලට යනකොට.. ඒ කියන්නේ හිත දියුණු වෙනකොට, හිත දමනය වෙනකොට නොයෙක් ප්‍රශ්න එන්න පටන් ගත්තා... භාවනා කරද්දී නහයට අමුතුම ගඳක් එන්න පටන් ගත්තා... ඒක හරියට මනුස්සයෙක්ගේ පුස්ඹක් වගේ... දරාගන්න බැරි තරම්... හරියට මන් ළඟම කවුරු හරි ඉන්නවා වගේ.. කියන්න තේරෙන්නේ නෑ... මම අනිත් අයගෙන් ඇහුවා එයාලට දැනුනද කියලා ගඳක්... එයාලට නැහැලු.. ඒ කියන්නේ මට විතරමයි... 

මුලදී මේක මන් ගනන් ගත්තේ නෑ... සුපුරුදු විදියටම භාවනාව කරගෙන ගියා... වැඩේ කියන්නේ හවස් වේගෙන එද්දී මට හැමදාම ඒ ගඳ දැනෙන්න ගන්නවා... මෙහෙණින් වහන්සේ ඒ දවස් වල විදේශගත වෙලා හිටියේ... උපදෙස් ගන්න විදියක් තිබුනේ නෑ ඉතින්... දැන් තත්වය එන්න එන්නම දරුණු වෙනවා... ඔලුවේ කැක්කුමත් ආවා එකපාරටම... මට තේරුනා මෙතන මොකක් හරි බලපෑමක් තියෙනවා කියලා... ආරණ්‍යයේ භික්ෂුණින් වහන්සේ නමක් මාව බෝධිය ලඟට එක්ක ගිහින් බුදුන් වැඳලා පින් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න ඔය ඇත්තෝ මේ පින් අනුමෝදන් වෙලා මේ දරුවගෙන් අයින් වෙන්න කියලා පින් අනුමෝදන් කළා... පහුවෙනිදා ඔලුව උස්සගන්න බෑ උණයි ඔලුවේ කැක්කුමයි හොඳටෝම... මෙහෙණින් වහන්සේට කෝල් කරලා විස්තරේ කිව්වම පිරිත් කියන්න කිව්වා මගේ වටේ ඉඳන්.. පිරිත් කියලා ඉවර උනා විතරයි අමාරු ඔක්කොම අතුරුදහන්... ඇත්තටම මේ වගේ පුදුමාකාර සිද්ධීන් වලට මුහුණ දෙන්න උනා මට.... 

ආරණ්‍යයේ බෝධිය ළඟ මම
භාවනා කරන ආසනය...

දවස් 4,5කට පස්සේ මෙහෙණින් වහන්සේ ලංකාවට ආවම කිව්වා භාවනානුයෝගීන්ට ඔහොම බලපෑම් එනවා අමනුෂ්‍ය ආත්ම වලින්... කරණිය මෙතන සුත්‍රය බුදුහාමුදුරුවෝ දේශනා කලේ ඒ නිසා තමයි කිව්වා.. ආරණ්‍යයේ අනෙකුත් භාවනානුයෝගීන්ට දානයක් දීලා අපි පින් අනුමෝදන් කරලා බලමු කිව්වා... දැන් අම්මයි මමයි දානේ දුන්නා... ඊට පස්සේ ටික දවසක් යනකන් වෙනසක් නැතුව ගෙවුනා... ආයෙත් ප්‍රශ්න ආවා... භාවනා කරන්න බැරි වෙන තැනට කරදර ආවා... ඒ හින්දම මට එපා උනත් එක්ක... මේ වෙන දේවල් ගැන අහලා අම්මත් බය වෙලා හිටියේ හොඳටම... කැම්පස් එකේ එක්සෑම් ලං උන නිසා ආයේ ගෙදර යන්න කාලේ ආවා.. භාවනා නොකර ඉද්දි අවුලක් නෑ... භාවනා කරගෙන යද්දී,, හිත දියුණු වෙද්දී අමනුෂ්‍යයෝ කරදර කරන්න පටන් ගන්නවා... ඒක හින්දා තමා කියන්නේ ගුරුවරයෙක්ගේ මග පෙන්වීමක් නැතුව භාවනාව ගැඹුරින් කරන්න එපා කියලා... ඒ වගේම මෙවැනි අවස්ථා වලදී බය නොවී බුදු ගුණ කෙරෙහි සම්පුර්ණ විශ්වාසයෙන් ඉන්න එකත් ගොඩක් වැදගත්.. 

ගෙදර ආවට පස්සේ මේ කිසි දෙයක් නැහැ... සුපුරුදු විදියට ගෙවිලා ගියා... කාලයත් එක්ක දිනපතා භාවනා කරන පුරුද්ද අඩු වේගෙන ගියා... දැන් ඉඳලා හිටලා හිතුනම භාවනා කරනවා ඉතින්... කොහොම උනත් ජීවිතේට ලැබුන ලොකුම අත්දැකීමක් මේක නම්... 

බුදු ගුණ අනන්තයි...!!!