ඔබ නමින් උපන් සෙනෙහසින්...
මහ මෙරක් තරම් සිහින මැවු වසන්තය නිමාවිය..
සිනහවකින් උපන් ඒ පුරාවත
කදුලකින් නිමවුණු අතීතයක් විය.. හද දවන..
අසන මුත් ලොවම නුබ ගැන.. ගොලුවී සිටිමි මම..
ඉනූ කදුලක් සගවමින් පිළිතුරු නැතිව.
එදා ඔබ කනට කොදුරා කියු වදන්
පමණක් මුමුණනු ඇසෙයි මා සිත රහසින් මටම..
ප්‍රාණයයි මා ඔබ.. හිදිමි අවසන් හුස්මතුරු
මේ බවේත් මතු මතු බවේත් නුබ සමග..
ආදරෙයි ඔබට මම
මා හැරී බෙලුවෙමි..
එදා ලග සිටි මා සෙවනැල්ල පමණක්ම විය..
නුබ ගොසිනි දුර මගෙක මා අතැර...
සරදමකි මේ ජීවිතය....
No comments:
Post a Comment