අහස සේ නුඹ අනන්තයි....

Sunday, December 8, 2013

මේ මනු ලෝකේ සුරිදිනු මගේ....දෙවියොත් මගේ ආදර තාත්තයි...!!!


අප්පච්චි ඈත අහසේ තරුවක් උන දා ඉදං අපේ මුළු ගෙදරම පාලුවට ගිහින්... ඉස්සර සිංහල අලුත් අවුරුද්ද දවසට, ජනවාරි පළවෙනිදට මට අනිවාර්යෙන් කිරිබත් කටවල් 3ක් හම්බුනා... එකක් අප්පච්චිගෙන්... තව එකක් අම්මිගෙන්.. අනික අයියගෙන්... දැන් අම්මි විතරයි මට කිරිබත් කටක් කවන්න ඉන්නේ....අයියත් රට ගියා... එදාට දුක වැඩි කමට අම්මයි මමයි අඬනවා හොදටෝම.. මම ආසම නෑ ඒ දවස් දෙකට.. ඒ වගේම මගේ උපන් දිනේ දවසටත්...


මට මතකයි අම්මි දවසක් කිවුවා අප්පච්චිට එයාගේ උපන් දිනේට හම්බුන ලස්සනම තෑග්ග මමලු... අප්පච්චිගේ උපන් දිනේට පහු වෙනිදා තමයි මම ඉපදිලා තියෙන්නේ... මැයි 15අප්පච්චිගේ..මැයි 16 මගේ... ඉතිං දවස් දෙකක් කිරිබත් හදනවා අම්මි... මං සල්ලි එකතු කරලා පොඩි තෑග්ගක් ගෙනත් හංගලා තියල අප්පච්චිගේ උපන්දිනේ දවසේ උදේම නැගිටලා අප්පච්චිට දීල දණ ගහලා වැඳලා උම්මා එකකුත් දෙනවා... අන්න ඒ වෙලාවට අප්පච්චිගේ ඇස් ලාවට වගේ කඳුළු උනලා දිලිසෙනවා සතුටට... එදාට ඉස්කෝලේ ගිහිල්ලත් යාලුවොත් එක්ක කියවන්නේ ඒ ගැනමයි.. පුංචි කමට උනත් ඒ දවස් වල මං කරපුවා මතක් වෙද්දීත් මගේ ඇස් තෙත් වෙනවා...

චුටි කාලේ ඉදං ඩේ කෙයාර් එකේ හැරුනම මගේ ජිවිතේ වැඩි හරියක් අප්පච්චි එක්කමයි ගෙවුනේ.. ඒ කාලේ යුද්දේ නිසා ආර්මි එකේ හිටිය අම්මිට හුගාක් වැඩ තිබ්බා.. උදේට ගිහින් රෑට ගෙදර ආවේ... ඒත් අප්පච්චි අම්මි වගේ බිසී උනේ නෑ...ඉතිං මං දන්නා කාලෙක ඉදන් මගේ ලෝකේ වීරයා උනේ අප්පච්චි.. අප්පච්චිට මං කොච්චර ෆිට්ද කියනවා නම්, ගෙදරදී හලෝ මචං කියලා තමා මං අප්පච්චිට කතා කලෙත්... අම්මිත් එක්ක, අයියත් එක්ක රණ්ඩු උනාම අප්පච්චි මගේ පැත්ත ගත්තේ හැමදාම... කවදාවත් අපි හැමෝම කෑවද හොයලා බලලා මිසක් කෑවේ නෑ... මං තරහ වෙලා නොකාම නිදාගද්දී අප්පච්චි කාමරේට ඇවිත් මාව ඇහැරවලා කන්න එක්ක යනවා... මං කෑවේ නැත්තම් අප්පච්චිට හරිම දුකයි... ඒ කාලේ මං හරිම දඟ මල්ලක්... අප්පච්චිට වද දීලා ඇති අනන්තවත්... ඒත් මට ගුටියක් හම්බෙන්නේ හරිම කලාතුරකින්...ඇත්තටම හරිම සුන්දරයි ඒ කාලේ...

අප්පච්චි නැති උනාට පස්සෙයි මං දැනගත්තේ ගමේ අයගේ හිතේ අප්පච්චිට තිබුන තැන.... සල්ලි වලින් පෝසත් නැති උනාට අප්පච්චිට තිබ්බේ මනුස්සකමින් පෝසත් හිතක්.. අදටත් මං පාරේ යද්දී ගමේ කව්රු හරි මාව දැක්කම කියන්නේ අර අපේ ප්‍රේමසිරි අයියගේ දෝණි නේද කියලා...ඊට පස්සේ කතා වෙන්නේ අප්පච්චිගේ හොදමයි.... මාව දකින ගොඩක් අය කියනවා අප්පච්චිගේ ඇස් දෙක වගේමයි, අප්පච්චිගේ හිනාව වගේමයි කියලා.... ඒ හැමදේටම වඩා මට ආඩම්බර අප්පච්චිගේ දෝණි කියනකොට... කවදාවත් ගමේ කොල්ලෙක් වත් මට විහිළුවක් කරලා නෑ... අම්මියි මමයි මේ ගෙදර තට්ට තනියම ඉදලත් කුරා කුඹික්ගෙන් වත් කරදරයක් නැතුව අදටත් මේ ගමේ ඉන්න පුළුවන් උනෙත් අප්පච්චි හින්දයි..

දැන් මගේ උපන් දිනේ දවස ගෙවෙන්නේ පන්සලේ.... එදාට මට පුදුම දුකයි.... පන්සලට ගිහින් මල් පුජා කරලා, පහන් පත්තු කරලා අප්පච්චිට පින් දීලා හවස් වෙලා ගෙදර එනවා... මගේ ජීවිතේට මං හුගාක්ම අසරණ උනේ අප්පච්චි නැති උන දවසේ.... මං අප්පච්චිගේ මිනිය වත් දැක්කේ නෑ... මට ඒක දකින්න හයියක් තිබුනේ නෑ ... හිත හදාගන්න සෑහෙන්න කාලයක් ගියා... අදටත් සමහර දාට අප්පච්චි මතක් වෙලා රෑට කාටවත් නොදැනෙන්න අඬනව... 



අප්පච්චි තමයි මගේ ලෝකේ පළවෙනි වීරයා... ඒ වගේම පළවෙනි ආදරයත්... 
උපදින හැම භවයකම අප්පච්චිගේ දෝණි වෙලාම ඉපදෙන්න කියලයි මං ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ... අප්පච්චි නැතුව ගොඩාක් පාලුයි.... මං පොරොන්දු වෙනවා අප්පච්චිගේ දෝණි කියලා හැමෝටම ආඩම්බරෙන් කියන්න පුළුවන් විදියට හොද කෙනෙක් වෙනවා කියාලා..

හුදකලා විරාමයේදී හමුවෙමුද ටිකක්....




නිහඬ ලොවක කල්පනා
මවයි සොඳුරු චේතනා
ඔයයි මමයි තනිවෙලා
පැතූ පැතුම් සැබෑ වෙලා...


හීන ලෝකෙට ආසයි මං වැඩියෙන්

අපි දෙන්නට හමුවෙන්න හැකිවෙන්
හැබෑ ලෝකෙට බයයි මං සත්තකින්
වෙන් වෙන්නට උනොත් අපිට අපෙන්...


ඔය උණුහුමේ ගුලි වෙලා

ඔය නෙතු බැල්මේ කිමිදිලා
ඉන්නම් ආදරෙන් වෙලිලා
මියෙන තුරාම සෙනෙහසින්....

Wednesday, December 4, 2013

හිරුට පෙම් බැඳි මම ....


මට අද ඊයේ වගේ මතකයි හැමදේම...  ඔයාට කොහොම ඇතිද මන්දා... මට ආදරෙයි කියලා කියාගන්න බැරුව ඔයා කට්ට කාපු හැටි... හික්ස්...  කොච්චර දුක් වේදනා අස්සේ උනත් ඒ අතීතේ මතක් වෙද්දී මට හිනා යනවා...  මගේ හිතේ ඔයාට තියෙන ආදරෙත් තව තවත් වැඩි වෙනවා...  මට කෙලින් කියන්න බයේ වටින් ගොඩින් සින්දු කෑලි කීයක් නම් එව්වද ඔයා...  මට හැමදේම තේරුනත් නොදන්නවා වගේ හිටියා...  එවපු සින්දු කෑලි වලට "ෂා ලස්සනයි..." "ෂෝයි සින්දුව නේද..." කිය කිය හිටියා...  හප්පේ බලන්න වටිනවා එතකොට ඔයාගේ මූණ මේම මේම බෙරි වෙලා තියෙන හැටි...  ඔයා එවපු ඒ සින්දු කෑලි අතරින් මං අදටත් ගොඩාක් ආස කරන පද පේළි දෙකක් තියෙනවා...
"හිත අස්සට හීන ගොඩක් ගෙනල්ලා දුන්න
ඔය ඇස් දෙක අමතක කර හිඳින්නේ කොහොම... "

මටත් ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ මේ ටිකම තමා බබා...  එදා ඔයාට මගේ ජීවිතේට ළං වෙන්න ඉඩ නොදී මඟ හැරියේ මං මටත් වඩා ඔයාට ආදරේ නිසයි...  මාත් එක්ක ඉඳලා ඔයත් දුක් විඳිනවා දකින්න මට ඕන උ‍නේ නෑ... අදටත් එහෙමයි... ඒ සිතුවිල්ල හැමදාමත් තියෙයි... පුලුවන් නම් මට සමාව දෙන්න බබා... 

අහම්බෙන් හමුවුණු
ඔය දඟකාර හිත අද්දර
මම නිහඬ උනා...
එදා මගේ නිහඬ බවට
ඔයා දුක් උනා...
ඒත් අද...
මම ඔයාගේ නිහඬ බවට
දුක් වෙනවා...
කාලය කොතරම් නපුරුද නේද..
හ්ම්ම්ම්...
අන්තිමට අපිට ලැබුණ දේකුත් නෑ...
දුකම හැරෙන්න...